Όσα δε φτάνει το ΠΑΜΕ τα κάνει προβοκάτσια...
Ένα μπαράζ δημοσιευμάτων από το ΠΑΜΕ έχει δει τελευταία το φως της δημοσιότητας. Τα δημοσιεύματα αυτά αναφέρονται με συκοφαντικούς και πολιτικά αλήτικους χαρακτηρισμούς στο χώρο του Παραρτήματος και στις πολιτικές και άλλες ομάδες που στεγάζουν εκεί την δραστηριότητά τους. Χαρακτηρισμοί όπως «κέντρο διακίνησης ναρκωτικών» και χώρος «που στεγάζει το παρακράτος», «κουκουλοφόρους προβοκάτορες» και «αναρχοφασιστοειδή γκρουπ» αναφέρονται στις ανακοινώσεις της γραμματείας του ΠΑΜΕ.
Σε μια περίοδο που μεγάλα κοινωνικά κομμάτια έχουν ξεσηκωθεί ενάντια στις επιταγές του ντόπιου και διεθνούς κεφαλαίου, σε μια περίοδο που σημαδεύεται από τις πιο έντονες κοινωνικές εκρήξεις των τελευταίων δεκαετιών, το ΠΑΜΕ «χέρι χέρι» με την κρατική, φασιστική και μηντιακή προπαγάνδα δείχνει το πραγματικό του πρόσωπο, αυτό της (εσωτερικής) καταστολής απέναντι σε τάσεις/συνιστώσες του κινήματος τις οποίες μονίμως έχει στο στόχαστρο γιατί εμφορούνται από λογικές και πρακτικές μη ελεγχόμενες από το ίδιο. Η πολιτική αυτή βγαλμένη από τις σκοτεινές στιγμές της ιστορίας των κομμουνιστικών κομμάτων έρχεται να δέσει αρμονικά με την κρατική καταστολή, να τη συμπληρώσει και να παίξει το ρόλο αυτού που δείχνει με το δάκτυλο τους ενόχους, απαιτώντας από το αστικό κράτος να κάνει επιτέλους την δουλειά του.
Το αυτοαποκαλούμενο ΚΚΕ, βαθιά πεπεισμένο πως κατέχει την ιερή αποστολή ως άλλο περιούσιο κόμμα να φέρει την εργατική τάξη στον παράδεισο του σοσιαλισμού, τροφοδοτείται από την μεταφυσική πίστη πως ό,τι είναι διαφορετικό, ό,τι βάζει έναν άλλο δρόμο στην οργάνωση και δράση των αγωνιζόμενων, ό,τι δεν υποτάσσεται στις κομματικές επιταγές και τον αμοραλισμό μιας τακτικής σχεδιασμένης στα υψηλά πατώματα κομματικών γραφείων, ό,τι τέλος πάντων δεν ταυτίζεται με αυτά που το ίδιο λέει, είναι (περίπου) πράκτορας της CIA. Είτε αυτοί είναι οι 300 του Πολυτεχνείου το ’73, είτε οι συλλογικότητες του Παραρτήματος στην Πάτρα. Η μονοδιάστατη πίστη στο «δίκαιο του εργάτη», η πίστη πως ο εργάτης δεν μπορεί παρά να εκφράζεται από το ένα και μοναδικό κόμμα της εργατικής τάξης, η πίστη πως πίσω από κάθε «αλλόπιστο» διαφωνούντα βρίσκεται ένα ύπουλο σχέδιο της αστικής τάξης να χτυπήσει το «κόμμα του λαού», τροφοδοτεί αυτό το απροκάλυπτα γκεμπελικό παραλήρημα απέναντι σε αυτούς/ες που χρησιμοποιούν το Παράρτημα, όχι για άλλο λόγο παρά γιατί το …δίκαιο του εργάτη-ΚΚΕ-κομματικής ηγεσίας είναι πιο …μεγάλο από των άλλων.
