Πρώτο κείμενο του Ράδιο Κατάληψη

Από το ξέσπασμα της εξέγερσης του Δεκέμβρη και μετά, το Παράρτημα ορίζεται ως κέντρο αγώνα και τελεί υπό κατάληψη. Όλες οι δράσεις που πηγάζουν από αυτό είναι αποτέλεσμα ανοικτών, συλλογικών, αντιιεραρχικών διαδικασιών. Ένα από τα πρώτα εγχειρήματα είναι και το Ράδιο Κατάληψη. Εννέα μήνες αργότερα, το Σεπτέμβρη, η συνέλευση της Κ.Π. παύει τη λειτουργία της και το Παράρτημα περνά στο μοντέλο που ίσχυε πριν το Δεκέμβρη, αυτό της διαχειριστικής συνέλευσης του χώρου. Αναγνωρίζοντας την αναγκαιότητα ύπαρξης ενός αυτοδιαχειριζόμενου μέσου, όπως το ραδιόφωνο και δεδομένης της διάθεσής μας να εκφραζόμαστε, να επικοινωνούμε και να αγωνιζόμαστε -και- μέσω αυτού, αποφασίσαμε τη συνέχιση της αυτόνομης πλέον λειτουργίας του Ράδιο Κατάληψη.

Πίκος Απίκος: Ράδιο; Πώς και;

Ράδιο Κατάληψη: Σίγουρα θα μπορούσαμε να σας πούμε για τη ‘γοητεία’ του ραδιοφώνου. Για τη μαγεία του να επικοινωνεί κανείς με τον κόσμο, χρησιμοποιώντας ένα τόσο ευθύ μέσο. Θα μπορούσαμε να πούμε και ότι για όλους και όλες μας, περισσότερο ή λιγότερο, ήταν και ένα όνειρο που από καιρό θέλαμε να γίνει πράξη. Και βέβαια για το μικρόβιο του «πειρατή», κι άλλα τέτοια γλυκανάλατα ραδιοφωνικά τσιτάτα. Όμως το Ράδιο Κατάληψη δεν είναι αυτά. Σίγουρα υπάρχουν κι αυτά σε ένα βαθμό, αλλά δεν φτιάξαμε το Ράδιο Κατάληψη από την απέραντη αγάπη για τη μουσική ή για τη ραδιοφωνία.
Ο σταθμός ξεκίνησε από μία αναγκαιότητα κατά τη διάρκεια της εξέγερσης. Όπως ήταν αναμενόμενο, όσο η εξέγερση εξελισσόταν, τα μμε παρουσίαζαν τα γεγονότα με τρόπο που όλο και λιγότερη σχέση με την πραγματικότητα είχε. Η λασπολογία και το ψέμα είχαν την τιμητική τους, επιβεβαιώνοντας την εχθρική στάση του κάθε μαϊντανού της τηλεόρασης, του ραδιοφώνου και του τύπου, απέναντι στους εξεγερμένους. Γεννήθηκε λοιπόν η ανάγκη να μιλήσουμε εμείς για εμάς. Να επικοινωνήσουμε τους λόγους που μας έβγαλαν στους δρόμους. Άλλωστε μόνο εμείς που ήμασταν μέρος των Δεκεμβριανών μπορούσαμε να κάνουμε κάτι τέτοιο. Είδαμε, λοιπόν, το ράδιο ως ακόμα ένα όπλο στα χέρια μας.

Πίκος Απίκος: Για κάτσε μισό λεπτό! Και ποιοι/-ες είστε εσείς;

Ράδιο Κατάληψη: Μας ξέρεις. Σκέψου λίγο. Είμαστε κόσμος που βρέθηκε δίπλα-δίπλα κατά τη διάρκεια του Δεκέμβρη, μαζί στο δρόμο και τις συνελεύσεις. Ακόμα-ακόμα, κόσμος που από καιρό πριν την εξέγερση, λέγαμε και προπαγανδίζαμε δημόσια τη θέση μας στον ταξικό κοινωνικό πόλεμο και την πολιτική μας αντίθεση σε αυτή την κοινωνία την καπιταλιστικά πλασμένη. Την αντίθεσή μας σε μια κοινωνία που θέλει να μας ξεζουμίζουν τα αφεντικά μας στη δουλειά και να μας δίνουν ψίχουλα, που μας θέλει πειθήνιους καταναλωτές εμπορευμάτων, μια κοινωνία που τα πάντα τα μετρά με χρήμα. Την αντίθεσή μας στην όλο και μεγαλύτερη μπατσοκρατία, στην όλο και πιο κάθετη ιεράρχηση της ζωής μας. Την αντίθεσή μας σε κάθε είδους ρατσιστική – φασιστική – σεξιστική ιδεολογία και πρακτική. Το ράδιο έγινε λοιπόν ένα ακόμα όπλο στα χέρια μας ώστε να προπαγανδίσουμε μια άλλη κοινωνική οργάνωση βασισμένη στην αμεσοδημοκρατία, αντί της κοινοβουλευτικής αστικής δημοπρασίας και την κοινοκτημοσύνη, έναντι της ιδιοκτησίας.

Πίκος Απίκος: Ναι, αλλά γιατί ράδιο; Γιατί τώρα;,

Ράδιο Κατάληψη: Γιατί όχι ράδιο! Μπορεί να φαντάζει μεγάλο ή ακραίο, αλλά δεν είναι. Το ακραίο είναι ότι οι κρατικοί και εμπορικοί σταθμοί έχουν μονοπωλήσει τα FΜ και δεν αφήνουν χώρο σε κανέναν άλλο. Τα FM όπως και πολλά άλλα πράγματα στον καπιταλισμό έχουν καταντήσει να είναι είτε μέσο κρατικής προπαγάνδας ή μαγαζάκι του κάθε μικρού και μεγάλου αφεντικού, με αποτέλεσμα να ακούμε από αυτά είτε τα απομεινάρια της μουσικής βιομηχανίας σερβιρισμένα σε λαϊκά – εναλλακτικά πιάτα, ή εκπομπές που βρωμάνε ναφθαλίνη. Εμείς θέλαμε να επικοινωνήσουμε το λόγο μας και με αυτό το μέσο και το κάναμε μακριά από όλους αυτούς. Τελικά αποδείχτηκε πολύ πιο εύκολο απ’ ότι φάνταζε, πράγμα που συμβαίνει πάντα όταν κάνεις πράγματα από κοινού και συλλογικά με άλλους.

Πίκος Απίκος: Τελικά είναι τόσο διαφορετικός αυτός ο σταθμός;

Ράδιο Κατάληψη: Το Ράδιο Κατάληψη δεν είναι όπως οι άλλοι σταθμοί. Δεν είναι ένας «αντικειμενικός» σταθμός, φερέφωνο αυτής της «κοινής» γνώμης, ούτε έχει τους καλύτερους DJ. Δε θα οργανώσει τρελά πάρτυ και δε θα προσφέρει δημοσιογραφική ενημέρωση. Δεν έχει ως σκοπό το κέρδος, γι’ αυτό και δε θα ακούσεις διαφημίσεις. Έχει ως σκοπό την ελεύθερη έκφραση. Εκφράζει πολιτικές απόψεις και όσοι/ες συμμετέχουν σ’ αυτόν το κάνουν ισότιμα και αμεσοδημοκρατικά, χωρίς διευθυντές προγράμματος, ειδικούς τεχνικούς και αφεντικά. Είναι ένας σταθμός που το καθετί που ακούγεται δεν εξαρτάται από ακροαματικότητες, διαφημιστές και εσρ. Και σίγουρα είναι ένας σταθμός που μπροστά του όλοι οι εμπορικοί και κρατικοί σταθμοί είναι πολύ λίγοι. Γιατί το να πετάς ελεύθερα στα ερτζιανά δεν αγοράζεται ούτε με λεφτά, ούτε χαρίζεται από κάποιο διευθυντή. Χρειάζεται μόνο λίγο θάρρος, λίγο θράσος και πολύ συντροφικότητα.

Ο ΚΟΣΜΟΣ ΔΕΝ ΚΕΡΔΙΖΕΤΑΙ ΜΕ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ